Hoi,

Het is al weer een tijdje geleden sinds ik mijn laatste blog heb geschreven, i.v.m de feestdagen. maar vandaag (7 januari 2018) zit ik precies op de helft van mijn uitwisseling. ik ben hier nu 144 dagen, en over 143 dagen is het programma officieel afgelopen... En dat idee maakt me eigenlijk wel een beetje verdrietig, aan de ene kant kan ik heel erg uit kijken naar het weerzien van mijn familie en vrienden maar aan de andere kant wil ik hier helemaal niet weg! Soms voelt het alsof ik PAS op de helft zit, maar soms voelt het ook alsof ik AL op de helft zit.

De dag voor kerstmis zijn we naar the Trail of Lights geweest. Elk jaar word dat hier georganiseerd, het is een wandeling van 1 mijl en alle bomen zijn versiert en er zijn allemaal leuke thema's. We hebben het hele trail gelopen en zijn zelfs met Santa op de foto geweest. Meestal kun je met Santa op de foto in een winkelcentrum, net als in de films: kinderen zitten op zijn schoot en vertellen hem wat ze graag willen hebben met kerstmis. Helaas is het vaak heel duur om met hem op de foto te gaan, maar bij the Trail of Lights was het gratis dus we hebben onze kans gegrepen.

Op kerstavond zijn we naar de kerk geweest, ik was nog nooit eerder naar een kerk dienst geweest dus dat was weer een nieuwe ervaring. Jose moest in het koor zingen dus dat was voornamelijk de reden dat we zijn gegaan, maar ik vond het wel heel interessant om het mee te maken.

Eerste kerstdag hebben we lunch gehad bij vrienden, we hadden kalkoen met vulling, mashed potatoes, dinner rolls, bonen en nog veel meer. Na A Christmas Carol gekeken te hebben, zijn we door gegaan naar andere vrienden. Daar gingen we weer eten, het is geen Amerikaanse feestdag zonder heel veel eten natuurlijk! Daar aten we Spareribs, asperges, spruiten, mashed potatoes en dinner rolls. Het verbaasde mij echt dat amerikanen vaak deze dinner rolls eten bij het avond eten, het zijn zachte kleine witte broodjes.

Oud en nieuw gingen we vieren bij Adam's familie in South Dakota. Eerst zijn we naar Minneapolis gegaan, we sliepen in een hotel naast the Mall of America dit is het grootste winkel centrum van Amerika. En het was gigantisch!!! Er was een pretpark ín het winkel centrum, en dan niet 2 attracties maar heel veel attracties. Jildou is op uitwisseling vlak buiten Minneapolis dus haar moeder had haar naar ons hotel gebracht en daarna heeft Adam ons bij het hotel afgezet. We hebben 2 uur lang rond gelopen en ik heb een muts gekocht omdat het zo verschrikkelijk koud was daar. Zo koud dat de watervallen zelfs bevroren. En er zat ijs aan de binnen kant van het autoraam.

Om 1 uur hadden we met Adam en Jose afgesproken bij de Panda Express, we zijn met z'n allen gaan lunchen en zijn we nog even wezen shoppen. Toen we in een winkel stonden te wachten op Adam, wilde Jildou, Jose en ik even naar een andere winkel terwijl Adam in de rij stond voor de kassa. Maar de deur zat op slot en iedereen moest wachten, we zagen dat een stuk van de gang afgesloten was en op een gegeven moment kwam er een bewaker met een hond aanlopen. Ze gingen naar de prullenbak waar een zwarte doos op lag, de hond snuffelde even en er bleek niks in te zitten. Dus niet veel later gingen de deuren weer open en was het alsof er niks aan de hand was. Na gewinkeld te hebben zijn we naar het pretpark gegaan, we begonnen rustig in een leuke achtbaan, daarna zijn we in nog een ander achtbaan geweest en daarna naar de wildwaterbaan. Ik moest helemaal voor in zitten omdat dat volgens Jose beter was, de lichtste voorin en de zwaarste achterin en daardoor raakte ik helemaal doorweek, het leek net alsof ik in mijn broek geplast had... Toen was het tijd voor de aller laatste achtbaan: de achtbaan die ook over de kop ging. Ik was nog nooit in een achtbaan geweest die over de kop ging en ik vond het heel spannend, maar het was eigenlijk heel leuk!

Daarna zijn we doorgegaan naar familie in South Dakota voor Oud en Nieuw, 31 december kwam er heel veel familie langs en hebben we, je raad het al: gegeten. Er was een heel buffet met allemaal verschillende dingen en een apart buffet met de toetjes. We hebben de hele middag en avond "uno" en "31" gespeeld tot het bijna 12 uur was. We waren in een best klein stadje dus er (zover) ik weet geen vuurwerk afgestoken. We hebben tv gekeken en hebben afgeteld tot 2018 begon.

Ik heb eigenlijk helemaal geen voornemens voor dit jaar, ik hoop gewoon dat dit tweede semester even leuk word als het eerste semester! Dit aankomende jaar gaat er weer heel veel veranderen, over 5 maanden ga ik weer naar Nederland na 10 maanden in Amerika geweest te zijn en zal ik na de vakantie aan mijn HBO opleiding beginnen... Maar eerst ga ik nog even 100% genieten van mijn tijd hier!

liefs,

Juul