26 augustus - 9 september: Time flies when you're having fun
Hoi,
Het is al twee weken geleden dat ik mijn laatste blogpost heb geschreven, maar ik ben zo druk dat ik amper tijd heb om te schrijven!
Dus wat is er allemaal gebeurt de afgelopen weken?
School ging gewoon door, vrienden maken gaat gelukkig steeds iets beter. Vooral sinds ik vorige week me heb aangesloten bij het Student Council. Eigenlijk is dat een soort van leerlingen raad, wij organiseren thema dagen (spirit week) die de week van Homecomming op de planning staan. Elke dag heeft een ander thema: Hawaiian day, Decade day, Class battle, Tie dye day en Rebel Spirit day. Het is dus de bedoeling dat je verkleed naar school komt in die week, een soort van carnaval eigenlijk! Gister ben ik na school met een groepje mensen posters gaan maken, dit was een super leuke manier om mensen te leren kennen en gezellig te kletsen! Zodra de naschoolse activiteiten beginnen, wil ik me ook nog bij een leuke club aansluiten zodat ik meer mensen leer kennen.
Vorig weekend was heel leuk, er waren vrienden van Jose op bezoek voor 'labour weekend'. We zijn naar veel leuke plekken in Austin geweest: zaterdag wilden Jose en ik naar de sportschool gaan, ik zou dan voor een keer mee gaan naar de zijne. Maar omdat ik geen legitimatie mee had mochten ik niet mee naar binnen. Eerst wilde Jose me afzetten bij mijn sportschool, maar ondertussen was het al bijna tijd dat zijn vrienden op het vliegveld aankwamen dus zijn we maar gewoon naar huis gegaan. Die middag ben ik wezen Klimmen in een indoor kilmcentrum met een jongen van school. Het was super gezellig en het klimmen ging ook wel redelijk, het was wel echt zwaar, ik had dagen later nog steeds spierpijn. Die avond zijn we naar vrienden geweest waar we lekker hebben gegeten. Zondag zijn we naar de capitol geweest en we zijn wezen eten bij Salt Lick. Dit was een barbecue restaurant, en niet zomaar een barbecue restaurant, dit was echt een happening! Het restaurant lag een stukje buiten Austin, ze hebben gigantische bbq's waar ze grote stukken vlees op braden. Het was heel druk dus we moesten eventjes buiten wachten, we zaten met de grote groep onder een paar bomen en er was live muziek. Toen we een plekje hadden hebben we heel lekker gegeten! Die avond wilden we naar een biertuin gaan, omdat je hier niet naar binnen mag in een bar als je jonger bent dan 21 was het nog maar even afwachten of ik mee naar binnen mocht. Maar omdat het ook een restaurant was mocht het gelukkig wel. Het was super druk en het meeste speciaal bier was op en het duurde heel lang voordat we ons eten kregen. Dus uiteindelijk hebben we onze bestelling geannuleerd en zijn we naar een ander restaurant geweest. Hier was de keuken gesloten, omdat het ondertussen al 10 uur geweest was. Dus uiteindelijk zijn we bij Whataburger geëindigd, we hebben om 11 uur een vette hap gehaald en zijn daarna maar naar huis gegaan. Maandag zijn we naar een soort park geweest waar je graffiti mocht spuiten en een heel mooi uitzicht had over de stad, het was wel even een uitdaging om naar boven en beneden te lopen maar het is gelukt! Daarna hebben we Ramen gegeten met nog een andere vriendin en hebben we bubble tea gedronken. Thuis hebben we Phase 10 gespeeld en hebben we films gekeken.
Wat ook nieuw is, is dat ik nu al een paar keer alleen met de bus ben geweest. De eerste twee weken heeft Adam me elke ochtend afgezet en heeft Jose me na school opgehaald. We wilden eigenlijk het eerste weekend al gaan oefenen met de bus, maar door het slechte weer vanwege orkaan Harvey ging dat niet door. En afgelopen weekend waren er vrienden op bezoek dus was er ook geen tijd. Afgelopen donderdag had ik een 'late start' dit is een dag per maand waarop we om 10 uur beginnen (i.p.v. 9 uur) en we een verkort lesrooster hebben. Dit was de perfecte kans om met de bus te gaan. Ik had de avond van te voren met Adam kaartjes gekocht en uitgezocht welke bus ik moet nemen. Ik moet aan de overkant van de straat op lijn 331 stappen die me precies afzet voor de school; heel makkelijk dus!
Woensdag was 'back to school night', ouder avond dus. Adam en ik zijn samen gegaan en Jose ontmoete ons op school. We hebben met mijn councelor gepraat en ik hebe ze de hele school laten zien en ze hebben alle docenten ontmoet. Gelukkig waren alle docenten heel positief over me :) Die avond hebben we gegeten bij Danny's, een restaurant waar we heel veel gegeten hebben toen ik hier met mijn ouders en broer en zus op vakantie was.
Het is nu zaterdag ochtend en we gaan straks naar Cosco, een soort sligro achtige winkel, daar gaan we ook lunchen. Daarna gaan we nog naar de sportschool en misschien nog naar een paar ander winkels! We zullen dit weekend ook nog wel Golden Girls gaan kijken, een super leuke serie over 3 vriendinnen.
Kortom, Ik heb het hier super erg naar mijn zin! Ik kan niet geloven dat ik aankomende woensdag een maand geleden van huis ben vertrokken...
liefs,
Juul
16 augustus - 26 augustus: Het avontuur begint
hoi,
Afgelopen woensdag was de dag van het grote vertrek. Ons vliegtuig naar Duitsland vertrekken waarna we door zouden vliegen naar New York met een groep van 13 Nederlandse studenten en 1 begeleider. We moesten verzamelen om daarna onze koffers in te leveren, toen we bijna aan de beurt waren werden we uit de rij gehaald omdat onze vlucht naar Duitsland geannuleerd was vanwege de dikke mist. Gelukkig heeft Travel Active goed geregeld en konden we om 3 uur in het vliegtuig stappen die ons rechtstreeks naar New York vloog. Dit betekende dat we langer de tijd hadden om afscheid te nemen van wie we mee genomen hadden naar het vliegveld. Aan de ene kant was dat wel fijn maar het was uitstel van executie. Mijn ouders, broer en ik hebben samen geluncht en daarna hebben we buiten van de zon genoten (de zon was ondertussen al weer opgetrokken). Toen was HET moment daar... Sommige mensen moesten huilen (I did) en ander niet. Toen we eenmaal onze koffers afgegeven hadden moesten we door de douane. We werden allemaal ondervraagd over wat we precies gingen doen en zelfs waarom onze vlucht was geannuleerd. We moesten ongeveer een half uur wachten voor we konden boarden. Gelukkig konden Jildou en ik naast elkaar zitten (Ja Jildou, hier is je "shoutout"). Na een prettige maar vermoeiende 8 uur durende vlucht kwamen we eindelijk aan in New York. Op het vliegveld kwam iemand uit de groep erachter dat haar bagage niet mee was gekomen, er moest veel geregeld worden en de rest van ons heeft zitten wachten. Uiteindelijk werden we door de shuttle opgehaald om naar het hotel te gaan (Hilton Four Seasons). In het hotel was de Duitse groep al aangekomen en we hebben met de hele groep pizza gegeten nadat we naar onze kamer zijn geweest met onze kamer genootjes. We zijn allemaal vroeg naar bed gegaan omdat iedereen moe was van de vlucht.
De volgende dag ging de wekker om 7 uur voor het ontbijt. Om half 9 werden we door de bus opgehaald die ons binnen 30 minuten naar New York heeft gebracht, onderweg hebben we onze tourgide opgehaald. Onderweg naar New York konden we heel goed de skyline zien en met "New York van Alicia Keys" op de radio was het moment heel magisch. Onze vrolijke tourgide heeft ons meegenomen door heel New York, we begonnen bij central park en hebben zo veel gezien. De lunch was helaas erg slecht... We zouden gaan lunchen bij een restaurant genaamd Jimmy's, toen we er aan kwamen na een wandeling door het snik hete Manhattan moesten we buiten wachten en zou onze tourgide de lunch ophalen. Toen ze na ongeveer 20 minuten terug kwam vertelde ze dat het restaurant onder leiding van de Maffia werkte maar omdat de Maffia baas jarig was had hij een restaurant gesloten (dat zou hij elk jaar doen omdat ie eenzaam is) en heel toevallig was dat net Jimmy's. Maar onze tourgide had een boos telefoontje gepleegd waardoor hij ons allemaal 10 Dollar zou geven voor de lunch. Weer half Manhattan door naar deze Maffia baas, eenmaal bij hem aangekomen bleek hij toch voor lunch te zorgen en kwam er even later een man op een fiets met tassen vol slechte lunchpakketten. De rest van de dag was wel leuk, vooral de vrije tijd op Times Square was leuk omdat het donker was en alle lichten branden.
Vrijdag ging de wekker weer lekker vroeg en maakten we ons klaar voor onze laatste dag in New York. Helaas was het een beetje regenachtig en bewolkt, maar dat mocht de pret niet drukken. We zijn eerst naar het 9/11 momorial geweest. Onze tourgide was geboren en getogen in New York dus ze kon ons veel vertellen over haar beleving. Daarna gingen we verder de stad door. Tegen lunchtijd werd iedereen weer een beetje zenuwachtig omdat we bang waren dat het weer een hele slechte lunch zou zijn, gelukkig was dit niet het geval! We zijn na de lunch op een boot gestapt die ons langs het Vrijheidsbeeld voer. Na de boottocht werd ons een keuze voor gelegt; óf langer shoppen in Brooklyn, óf over de Brooklyn bridge lopen. Bijna iedereen koos voor de brug, gelukkig was het droog en hebben we veel leuke foto's kunnen maken (deze zullen nog volgen). We hebben gegeten in een pizzeria en na het eten zijn we 'on top of the rock' gegaan. Boven op deze skyscraper hadden we prachtig uitzicht over de stad die verlicht werd door miljoenen lichtjes, een prachtige zonsondergang én omdat het onweerde (eigenlijk alleen bliksem) werd de lucht af en toe verlicht door een flits. Dit was een hele mooie afsluiting van onze New York Orientatie.
En toen... Dé dag is aangebroken: het vertrek naar het Gastgezin!!! Mijn vliegtuig vertrok om half 9 maar ik moest al om 4:15 naar het vliegveld omdat er te weinig begeleiding was. We zijn met een groep (6 duitsers en 2 Nederlanders) door de douane gegaan. Alles verliep prima tot ik in mijn eentje moest wachten bij de gate, ik was op een wild vreemd vliegveld, helemaal alleen, onderweg naar een wildvreemde plek... Ik had 30 minuten wifi dus kon even contact hebben met thuis maar daarna moest ik het zelf doen. Dit was voor mij een moeilijk moment omdat ik het dood eng vond... Nadat mijn gate 3 keer veranderd was kon ik eindelijk het vliegtuig in. Ik had stoel 8A gekregen, en de eerste 4 rijen waren eerste klas dus daar liep ik zo langs. Het was een super klein vliegtuig met aan elke kant maar 2 stoelen. Toen ik bij stoel 8A aankwam zag ik dat het een economy plus stoel was waarbij je meer beenruimte hebt. Dit leek mij niet te kloppen dus ik ben opgestaan en ben verder naar achter gelopen opzoek naar mijn plekje. Wat bleek, ik zat wel op de goede plek dus tot irritatie van mijn medepassagiers moest ik weer tegen de richting in terug naar mijn economy plus stoel. Ik heb de hele vlucht netfix gekeken, dus de vier uur vlogen voorbij. Eenmaal aangekomen op het vliegveld hoefde ik helemaal geen douane meer door, ik had me voorgenomen om als ik mijn koffer had een momentje te nemen om te realiseren waar ik aan begin. Maar toen ik de roltrap af kwam om naar de koffers te gaan, zag ik mijn hostvaders al staan met een bordje in hun hand. Ik had dus geen tijd meer voor mijn momentje en was een beetje overrompeld. Samen met mijn Hostvaders en de Comunity Rep. heb ik op mijn koffer gewacht waarna we naar mijn nieuwe huis zijn gereden. Ik heb meteen kennis gemaakt met de hondjes en kreeg een rondleiding door het huis. Ik heb een leuke kamer en een privé badkamer. Toen ik mijn spullen had uitgepakt en me even had opgefrist zijn we naar een TexMex restaurant geweest waar we heerlijk hebben gelunched. Na de lunch hebben we boodschappen gedaan en de rest van de middag lekker ontspannen.
Zondag hadden we om 10 uur een brunch met de vrienden van Adam en Jose, ik ging natuurlijk voor de American Pancakes en het was super lekker, en gezellig! Na de brunch zijn we wezen shoppen en hebben we even rondgereden door de stad.
Maandag was dood eng, mijn eerste schooldag! Ik was al super vroeg wakker van de zenuwen en kreeg bij het ontbijt amper een hap door mijn keel. Toen Adam me om half 9 naar school bracht stond het huilen me nader dan het lachen. Gelukkig ging Adam met me mee naar binnen om mijn rooster op te halen en te zorgen dat alles geregeld was qua papierwerk. We werden doorgestuurd naar de bibliotheek waar ik mijn councelor heb ontmoet. We hebben samen mijn klassen uitgezocht: AP Biologie, Hospitality, Pre Calculus, Office aid, Choir, AP US History, Spanish en AP English LIT. Het gekke is dat ze hier 'A-dagen' en B-dagen' hebben, dit houd in dat je op dag A vier vakken hebt en op dat B de andere vier en deze dagen wisselen zich af. Nu denk je misschien: Oh maar vier uurtjes les per dag, dan ben je zo klaar met school! Nope, elke les duurt 90 minuten (!!!!). Een heel aardig meisje heeft me naar mijn eerste les gebracht en we hebben meteen nummers uitgewisseld. Ondanks dat de lessen zo lang duren, voelt het niet zo gelukkig. Na twee lessen had ik mijn LunchBreak. Maar omdat ik niemand kende zat ik helemaal alleen in de drukke Cafetaria. Maar hoe verder de week vorderde, hoe meer mensen ik leerde kennen. We hebben ook onze laptops gekregen, we werken niet meer met school boeken maar doen alles digitaal. Het enige wat soms wel lastig is, is dat er op mijn school 83% latino is en er word dus heel veel spaans gesproken. Maar 4% van de studenten heeft een blanke huid, dus ik had vooral de eerste paar dagen het idee dat ik helemaal buiten de groep viel. Gelukkig gaat het nu al wat beter!
Ik ben heel blij dat het zo goed klikt tussen Adam, Jose en mij; we vinden dezelfde dingen leuk en lekker en kunnen het goed met elkaar vinden. Ze nemen mij helemaal op in hun vriendengroep, ik kom net terug van een Game night bij vrienden thuis en gister werd ik door een vriendin opgehaald van school omdat Adam en Jose nog moesten werken. Maar ik voel me gelukkig helemaal thuis hier.
Het is hier nu net zaterdag (half 1 's nachts) en om 1 uur moet de regen los gaan barsten i.v.m. de orkaan die vlak onder Houston aan land gaat komen. Hier zal gelukkig niet meer gebeuren dan heeeel veel neerslag maar niks gevaarlijks. Ik zou dit weekend met andere Exchange Studenten naar San Antonio gaan een Adam en Jose met vrienden naar Houston, maar dat is allemaal afgezegd vanwege de zware storm... Nu blijven we dit weekend gewoon lekker thuis, wat ik eigenlijk wel fijn vind omdat ik dan de tijd heb om even uit te rusten voordat school maandag weer begint.
liefs,
Juul
12 juni - 18 juni: Gastgezin en slagen!
hoi,
Afgelopen week was best intens, er is veel gebeurt!
Maandag ochtend was ik me aan het klaar maken om naar werk te gaan toen ik gebeld werd door Agnes van Travel Active. Ze vertelde mij dat er een gastgezin was dat intresse in mij had, maar ze belde even om te vragen of ik er problemen mee had dat het twee mannen waren. Natuurlijk vond ik dit niet erg, en dat heb ik natuurlijk ook meteen gezegd. Verder wist ook Travel Active niets, maar ze zouden doorgeven dat ik geen problemen had met het feit dat een homo-stel is en daarna weer contact met mij opnemen. Ik ging er van uit dat ik pas dinsdag of woensdag iets terug zou horen maar hield voor de zekerheid mijn telefoon bij me tijdens het werken. Elke 15 minuten heb ik zo ongeveer gekeken of ik gebeld was, maar telkens niks. Tot ik even naar de wc ging, toen ik terug kwam had ik een gemiste oproep van TA. Natuurlijk heb ik met klamme handjes en knikkende knieën terug gebeld en kreeg meteen Agnes aan de telefoon. Ze vertelde mij dat mijn gastgezin 'erdoor' was. Ik om in Austin terecht, de hoofdstad van Texas (de staat waar de meeste gastgezinnen zijn). Ik kom te wonen bij Jose en Adam, ik heb de hele week al mail contact en vandaag heb ik met ze geskyped. Wat trouwens ook nog een heel avontuur was, via de mail was afgesproken om om 16 uur Nederlandse tijd te skype, dat is 9 uur 's ochtends in Austin. Dus om half 4 zat ik met mijn goeie gedrag klaar achter mijn laptop, ik had met mijn broer een test skypecall gedaan en alles ging goed. Tot ik gebeld werd door Adam, de ringtoon ging heel lang over maar ik kon nergens opnemen. Zelfs toen ik skype afsloot ging de ringtoon door. Na mijn computer bijna helemaal opnieuw op te starten hield het gelukkig op. Daarna heb ik meerdere keren geprobeerd om terug te bellen maar kreeg telkens foutmeldingen. Hierdoor raakte ik alleen maar zenuwachtiger en raakte een tikkeltje in paniek. Ik heb Adam gemaild dat het me niet lukte en hen gevraagd mij te bellen. Al snel kreeg ik een mailtje terug dat zij mij zouden bellen. Gelukkig ging het toen ineen keer goed. Eerst heb ik een tijdje met Adam gepraat en daarna kwam Jose er ook nog bij, in totaal hebben we 40 minuten geskyped. Ik ben nu helemaal blij en opgelucht en kijk er naar uit om mijn gastvaders en hun drie honden in het echt te ontmoeten!
Wat nog meer spannend was deze week, was woensdag 14 juni. De dag van de eindexamen uitslag! We zouden tussen 13 en 15 uur gebeld kunnen worden, te beginnen met de mensen die gezakt waren of een her hadden. Het duurde even maar toen begonnen de gezakte mensen zich te melden in de groepsapp... Ik was nog steeds niet gebeld, om mezelf af te leiden heb ik met mijn moeder stikkers op enveloppen geplakt. uiteindelijk, om kwart voor 2 werd ik toen eindelijk gebeld door mijn mentor met het goede nieuws dat ik geslaagd ben met alleen maar goede cijfers!! Meteen werd de vlag buiten gehangen met mijn tas eraan en gebak gegeten. 's Avonds zijn we uiteten geweest om het te vieren en hebben de dag goed afgesloten door mijn kaften en schriften van afgelopen jaar ritueel te verbranden in een kampvuurtje in de tuin.
Vrijdag ben ik met mijn moeder naar de bank gegaan, om er voor te zorgen dat ik volgend jaar bij mijn eigen bankrekening kan, en dus mijn eigen geld kan beheren. Daarna hebben nog gewinkeld en zijn we naar huis gegaan om bezig te gaan met de aanvraag van mijn Visum, maar eerst moest er nog een speciale pasfoto gemaakt worden dus dat betekende weer op de fiets naar de stad. Toen de foto gemaakt was hoorde ik dat er een werk van mij in het stadsmuseum hing, daar zijn we dus ook even gaan kijken. Daarna zijn we echt bezig gegaan met de visum aanvraag. Wat is dat een werk zeg... Ik moest alles over mezelf vertellen, en kreeg vragen of ik aan witwassen deed of aan mensen handel. Nu moet ik wachten tot de betalingen rond zijn en ik een afspraak kan maken bij het consulaat in Amsterdam, waar ik heen moet om echt mijn visum te krijgen.
Ik ben ook door TA gevraagd of ik een paar blogs wil schrijven voor hun blog, wat me natuurlijk super leuk lijkt. Dus daar kun je ook nog wat van mijn avonturen lezen.
Dit was dus een erg drukke, maar erg leuke week!
liefs,
Juul
3 juni 2017; Pre Departure Orientation
Hoi,
Afgelopen zaterdag vond de PDO plaats, een verplichte informatie dag voor iedereen die aankomend schooljaar naar Amerika gaat. Toen we in februari in Arnhem waren werden we al op de hoogte gebracht van deze dag, toen leek het allemaal nog heel lang te duren en dacht iedereen tegen die tijd al wel een gastgezin te hebben. Niets is minder waar, ik sta nou al meer dan 3 maanden op de site van Ayusa wachtend op een gastgezin. Blijkbaar heeft nog niemand interesse in mij. Gelukkig ben ik niet de enige, de helft van de mensen die gaan heeft nog geen gastgezin, er is dus nog hoop.
Zaterdag moesten we om 13:00 in Hilversum aanwezig te zijn. Ik herkende meteen mensen van de bijeenkomst in februari, dus was het meteen gezellig. Voor we naar binnen gingen kreeg ik een key-koord met mijn naam en mijn ouders kregen een stikker met: Ouder van Juul.zodat iedereen wist wie bij wie hoort. Na samen met mijn ouders op de foto te zijn geweest werden de ouders naar boven gestuurd en de studenten naar de kelder. Wij kregen eerst een talkshow met iemand van Ayusa, we deden een kahoot over wat wel en niet mag en zij legde uit wat de goede antwoorden waren en vertelde ons veel over de regels op school, in het gastgezin en de strenge consequenties die er aan verbonden zijn als de regels overtreden worden, op sommige scholen is het zelfs verboden een een aansteker bij je te hebben, als ze daar achter komen kan het zijn dat je binnen een week weer terug bent in Nederland. Na een pauze van een half uurtje waarin iedereen aan elkaar vroeg wie al een gastgezin had en wie niet, ging het programma weer door. We kregen van twee mensen van Travel Active een presentatie over de praktische dingen die nog geregeld moeten worden voor vertrek. Zoals het visum, waarvoor ik naar het consulaat in Amsterdam moet, wat een hele serieuze gelegenheid schijnt te zijn. Maar ook over de New York Orientatie, het gebruik van telefoons en je eerste school dag. Wat ik opvallend vond is dat het dus helemaal niet zo vanzelfsprekend is dat je overal internet hebt, zelfs thuis niet. Omdat het land zo groot is, hebben de afgelegen gebieden soms niet eens bereik of internet. Toen we helemaal verzadigd waren met informatie kregen we onze Student Packs, met daarin een shirt, een kookboek, een riem voor om je koffer, een boekje voor je belangrijke papieren en allemaal papierwerk. We hebben allemaal onze shirts aangetrokken en zijn op de foto geweest. Dit shirt moeten we ook aan tijdens de vlucht naar New York, zodat we makkelijk zijn te herkennen voor onze begeleiders. Na het foto momentje hadden we de kans te praten met oud studenten, we zijn aan een tafel gaan zitten bij een meisje die enthousiast vertelde over haar ervaringen. Hierdoor kreeg ik er nog meer zin in.
Ondertussen hadden de ouders de kans om te praten met ouders die het zelfde hebben meegemaakt met hun kind. Er waren 3 moeders die vertelden hoe het voor hun was om hun zoon of dochter een jaar te missen, m'n ouders hebben daar volgens mij wel wat aan gehad.
Er moet dus nog veel gedaan worden voor ik kan gaan, en een gastgezin zou ook wel prettig zijn. Maar ik kan niks anders doen dan wachten, wat het alleen maar lastiger maakt. Ik hou mezelf gewoon lekker bezig en ga extra veel geld verdienen zodat ik wat zakgeld heb voor in Amerika, er word aangeraden om voor elke maand 200 tot 250 dollar apart te leggen. Dit lijkt mij erg veel, maar ik zal er vanzelf achter komen (en dan laat ik het wel weten).
liefs,
Juul
Weer een stapje dichterbij!
Hoi,
Toen ik gister avond in bed lag keek ik even op mijn mail, ik had een mailtje gekregen van Travel active. Ze vertelden dat ik aangenomen ben door Ayusa. Ik moest dus een aanmeldingspakket in vullen over mijzelf, deze heeft Travel active eerst nagekeken ik moest nog 1 ding toevoegen maar de rest was goed. Toen alles compleet was hebben zij het doorgestuurd naar Ayusa en zij hebben het ook allemaal nog een keertje nagekeken. Zij hadden nog de mogelijkheid om mij af te wijzen op basis van wat ik in mijn aanmeldingspakket heb vermeld, zoals mijn prestaties op school of gezondheid. Gelukkig was alles, zoals ik eigenlijk al had verwacht, helemaal goed en ben ik toegelaten. Vanaf nu sta ik op de website van Ayusa en kunnen Amerikaanse gezinnen op mijn profiel kijken wie ik ben en of ik eventueel in hun gezin pas. Ze zien wat mijn hobby's zijn, mijn allergieën, en ze zien de brief die ik aan ze geschreven heb. In die brief vertel ik wat over mijzelf, mijn familie en mijn droom om naar Amerika te gaan voor een jaar. Als ze mij wel wat lijken kunnen ze extra informatie over mij aanvragen, dan krijgen ze ook nog een filmpje te zien die ik heb opgenomen. In dat filmpje laat ik mijn huis en familie zien. Daarnaast krijgen ze ook nog een brief van mijn ouders, en nog veel meer informatie.
Dit maakt mijn reis naar Amerika nog weer een stukje officiëler, de eerste betalingen zijn dus ook al gedaan. Bij mij vielen de eerste drie termijnen samen dus moest ik ineens veel geld betalen. Wat nu het spannende is, is wanneer ik een gastgezin zal hebben. Ik kan vanaf nu eigenlijk elk moment gebeld worden met het bericht dat er een familie en school is gevonden die mij wel willen hebben. Het is eigenlijk best gek dat die familie mij kan 'uitkiezen' terwijl ik dan nog geen idee heb wie het zijn. Als zij mij gekozen hebben krijg ik informatie over hun, en kan ik contact met ze opnemen. Dat moment lijkt me zo spannend, ik heb er al vaak over nagedacht want wat zeg je tegen die mensen de eerste keer dat je ze ziet? De eerste keer is dan wel via skype of iets dergelijks maar is wel de eerste indruk die je van iemand krijgt. Ik ben zo benieuwd naar wat voor een mensen het zouden zijn, een alleenstaande vrouw met 4 kinderen? Of juist een oud stel met volwassen kinderen die niet meer in huis wonen? Wat wel fijn is, is dat deze mensen het doen omdat ze het zelf willen en leuk vinden, niet omdat ze betaald krijgen of iets. En het is niet zomaar iets wat deze mensen beslissen, ze moeten een heel traject door met screenings en vragenlijsten. Dat stelt me wel gerust, ze doen het dus niet om wat extra's te verdienen, want dat is dus niet het geval.
Vandaag kreeg ik ook een pakket opgestuurd van TA, boekjes met informatie over alles wat er bij komt kijken als je meedoet aan het programma. Het volkslied staat er zelfs in, dat word nog wel even oefenen want het is nogal lang... . Ook heb ik nog meer informatie gekregen over de verzekeringen enzo, niet dat ik daar heel veel van begrijp. Ik merk wel dat ik er méér van begrijp, van verzekeringen, geld en weet ik veel wat. Het zelfstandig worden begint nu al.
Voor ik ga moet er echter nog veel gebeuren, morgen laat ik een bloedonderzoek doen omdat het verplicht is als je naar highschool gaat. En volgende week krijg ik een paar inentingen, en over een paar maanden weer. Hiervoor was ik altijd bang voor naalden, maar ik heb nu al in zo'n korte tijd zoveel naalden in mijn arm gekregen dat dat ook wel weer meevalt. Mijn eerste inenting was tijdens de TA bijeenkomst op 18 feb, ik heb toen in mijn dagboek geschreven: ''Net eerste prikken gehad, niet fijn maar viel mee." Ik schreef dit zodat ik er de volgende keer naar kon kijken en me geen zorgen hoefde te maken, maar dat was niet meer nodig. Verder moet ik nog uitzoeken hoe ik het volgend jaar met een telefoon abonnement ga doen. Een Nederlandse telefoon met een Nederlands abonnement? Een Nederlandse telefoon met een Amerikaans abonnement? een Amerikaanse telefoon met een Amerikaans abonnement? En nog meer van dit soort praktische dingen.
Maar voordat Amerika echt gaat gebeuren moet ik eerst nog mijn eindexamen halen, daar ben ik nu vooral druk mee bezig. leren, oefenen en nog meer leren. Als ik zo door ga kan ik het makkelijk halen (even afkloppen) en daar ga ik dan ook vanuit. Ik blijf mijn best doen want ik heb een hele goede motivatie natuurlijk. Maar voor het eindexamen heb ik eerst nog LSD en mijn gala, waar ik natuurlijk hartstikke veel zin in heb. maar het is ook wel weer lastig omdat je nu echt een periode gaat afsluiten, een hele leuke periode. Volgend jaar gaan ook bijna al mijn vriendinnen beginnen aan een nieuwe opleiding en verspreid iedereen zich over het land. Ook al beloven we contact te houden gaat dat natuurlijk moeilijk worden, vooral als ik zowat aan de andere kant van de wereld zit. Ik ga iedereen heel erg missen natuurlijk, maar ik weet dat ik er heel veel voor terug krijg. Veel ervaringen, leuke dingen, lessen en vooral vrienden. Dus ik ben heel benieuwd naar hoe het allemaal gaat lopen . Voor nu ga ik me eerst focussen op mijn examens en het afsluiten van deze perioden, daarna ga ik me helemaal stortten op Amerika, was het maar alvast zo ver. Dan had ik al een gezin, en een school en wist ik wanneer ik precies vertrek. Maar dat zal ik voorlopig allemaal nog niet weten.
Eerst die examens maar eens even tackelen.
liefs,
Juul
Eerste Travel Active bijeenkomst
Hoi,
Zaterdag 18 februari vond de eerste Travel Active bijeenkomst voor mij plaats. Om 11 uur werden we verwacht in het Haarhuis Hotel in Arnhem, wat voor ons lekker dichtbij is. Ik was die ochtend al vroeg wakker van de zenuwen omdat ik niet goed wist wat ik kon verwachten, het enige wat ik wist is dat ik inentingen zou krijgen en een interview zou hebben. Echter waren de zenuwen redelijk snel weg toen we er eenmaal waren. Meteen toen ik binnenkwam werd ik apart genomen om mijn inentingen te ontvangen. Deze zijn (helaas) verplicht als je naar een High School gaat in Amerika. Ik heb het alleen dus niet zo op naalden, maar door de vriendelijke man van Travel Docter voelde ik me wel op mijn gemak. Eerst kreeg ik in mijn rechterarm een prik (Hep A/B of DKTP, ik weet niet welke prik in welke arm ging). Vanuit het hotel hadden we uitzicht op het station, dus ik probeerde mezelf af te lijden door te letten op de mensen die zich op het station haasten om hun trein te halen. De eerste prik zou het beste voelbaar zijn, wat ik heel erg mee vond vallen. De tweede zou nog minder te voelen zijn, maar deze voelde ik erg prikken en ik heb nog steeds een beetje spierpijn in deze arm. Met trillende zweet handjes was ik dus nog een stap dichter bij Amerika.
Veel tijd om bij te komen van de prikken had ik niet, we gingen meteen door naar de korte gezamenlijke introductie. Ik had mijn notitie boekje en pen al klaar liggen maar heb deze niet gebruikt omdat wij, de studenten, meteen de Engels toets gingen maken. De ouders bleven zitten om alle praktische informatie te krijgen. Ondertussen gingen we met z'n 8ten naar de ruimte ernaast. Eerst gingen we de luistertoets maken, in eerste instantie was ik een beetje verbaast omdat ik niet wist dat we een toets kregen #goedvoorbereid. Gelukkig was deze luistertoets veel makkelijker dan de luistertoets die je op school zou krijgen. Bij een paar vragen moest je luisteren naar de som die werd voorgelezen en deze dan aankruisen. Dit lijkt me nou niet het moeilijkste.
Toen de luistertoets klaar was werd ik door Inge, een oud studente, meegenomen naar de lobby voor het interview. Ik moest wat dingen over mezelf, en mijn familie vertellen. Maar ik kon ook mijn voorkeur aangeven voor de regio waar ik graag heen zou willen, ze kunnen natuurlijk niet 100% garanderen dat je daar ook komt omdat er maar net een gastgezin en school gevonden kan worden. Maar ik heb gekozen voor de regio NorthEast. Dit is het deel van New York en Washington DC en hoger. Eigenlijk maakt het me ook niet zo veel uit waar ik kom, als ik maar niet in Alaska of Hawaii kom, dit zou kunnen als je voor de regio van California kiest. Dus deze viel al snel af, en verder maakte het me niet heel veel uit dus heb ik maar gewoon NortEast gekozen. Na dit gezellige interview moest ik de leestoets gaan maken, ook deze is niet te vergelijken met de toets die je op school kan krijgen, veel makkelijker, het waren namelijk korte tekstjes met een paar vragen. Dit in tegenstelling tot de lappen tekst die je op school krijgt. Omdat iedereen of het interview had, of klaar was met de toets zat ik in mijn eentje in de grote vergaderruimte. Op de gang hoorde ik een paar meiden kletsen die al klaar waren of wachten op hun interview. Toen ik klaar was ben ik bij hun gaan staan, en het was super gezellig. We konden meteen gezellig kletsen en lachen met elkaar terwijl we aan het wachten waren op onze ouders, die nog steeds in de andere vergaderruimte zaten te luisteren naar de presentatie. We hebben nu een groepsapp, en hebben veel contact.
Mijn zenuwen voor deze dag waren super overbodig, maar ja dat is volgens mij altijd zo achteraf. Voor nu moet ik druk bezig met mijn Ayusa aanmeldingspakket, als ik deze niet invul mag ik niet mee naar Amerika.
Liefs,
Juul
Het begin van mijn Amerika avontuur!
Hoi,
Mijn naam is Juul van Dulmen en op vrijdag 20 januari 2017 heb ik mij aangemeld om een jaar naar High School in Amerika te gaan.
Ik ben 16 jaar oud en samen met mijn oudere broer en zus en ouders woon ik in de achterhoek, op dit moment zit ik in Havo 5 en als alles goed gaat haal ik dit voorjaar mijn examen
Toen ik 11 jaar oud was zijn we met z'n 5en naar Amerika geweest. Hier hebben we 4 weken lang rond getrokken langs de westkust van het land en is mijn obsessie met Amerika begonnen
Ik weet nog steeds niet zeker wat ik nou voor een opleiding wil gaan doen, en daarom ben ik gaan kijken naar mogelijkheiden voor een tussenjaar. Toen ik zag dat je een jaar naar Amerika kon wilde ik dat meteen dit was in het begin van Havo 4, ik weet nog dat onze decaan een praatje aan het houden was over dat we nu eindelijk in de bovenbouw zaten etc. en dat ik het liefste toen al naar Amerika kon gaan, ik had geen zin meer om nog 2 jaar naar dezelfde school te gaan in dezelfde omgeving met elke dag dezelfde vakken. Natuurlijk kon ik toen niet weg en heb ik mijn plannen uitgesteld tot nu
Ik heb zo lang getwijfeld over of ik wel of niet moet gaan, daarom had ik met mezelf afgesproken dat ik op 31 december 2016 om 00.00 uur moest weten of ik zou gaan of niet. Ik had een lijstje gemaakt met pro's en con's waarbij de grootste con was dat ik iedereen hier in Nederland heel erg ga missen, maar de pro's maakten toch duidelijk dat dit een geweldige ervaring gaat zijn, en dat dit alleen nu kan... Nog nooit ben ik zo zenuwachtig geweest voor een jaarswisseling, en om 12 uur was het hoge woord eruit. Ik ga naar Amerika!Het was spannend om te zeggen maar het maakte het wel officieler om het aan iedereen te vertellen. En vrijdag was het dan eindelijk helemaal officieel en heb ik me aangemeld.
En op dit blog ga ik al mijn avonturen met jullie delen
liefs,
Juul
