Hoi,

Afgelopen zaterdag vond de PDO plaats, een verplichte informatie dag voor iedereen die aankomend schooljaar naar Amerika gaat. Toen we in februari in Arnhem waren werden we al op de hoogte gebracht van deze dag, toen leek het allemaal nog heel lang te duren en dacht iedereen tegen die tijd al wel een gastgezin te hebben. Niets is minder waar, ik sta nou al meer dan 3 maanden op de site van Ayusa wachtend op een gastgezin. Blijkbaar heeft nog niemand interesse in mij. Gelukkig ben ik niet de enige, de helft van de mensen die gaan heeft nog geen gastgezin, er is dus nog hoop.

Zaterdag moesten we om 13:00 in Hilversum aanwezig te zijn. Ik herkende meteen mensen van de bijeenkomst in februari, dus was het meteen gezellig. Voor we naar binnen gingen kreeg ik een key-koord met mijn naam en mijn ouders kregen een stikker met: Ouder van Juul.zodat iedereen wist wie bij wie hoort. Na samen met mijn ouders op de foto te zijn geweest werden de ouders naar boven gestuurd en de studenten naar de kelder. Wij kregen eerst een talkshow met iemand van Ayusa, we deden een kahoot over wat wel en niet mag en zij legde uit wat de goede antwoorden waren en vertelde ons veel over de regels op school, in het gastgezin en de strenge consequenties die er aan verbonden zijn als de regels overtreden worden, op sommige scholen is het zelfs verboden een een aansteker bij je te hebben, als ze daar achter komen kan het zijn dat je binnen een week weer terug bent in Nederland. Na een pauze van een half uurtje waarin iedereen aan elkaar vroeg wie al een gastgezin had en wie niet, ging het programma weer door. We kregen van twee mensen van Travel Active een presentatie over de praktische dingen die nog geregeld moeten worden voor vertrek. Zoals het visum, waarvoor ik naar het consulaat in Amsterdam moet, wat een hele serieuze gelegenheid schijnt te zijn. Maar ook over de New York Orientatie, het gebruik van telefoons en je eerste school dag. Wat ik opvallend vond is dat het dus helemaal niet zo vanzelfsprekend is dat je overal internet hebt, zelfs thuis niet. Omdat het land zo groot is, hebben de afgelegen gebieden soms niet eens bereik of internet. Toen we helemaal verzadigd waren met informatie kregen we onze Student Packs, met daarin een shirt, een kookboek, een riem voor om je koffer, een boekje voor je belangrijke papieren en allemaal papierwerk. We hebben allemaal onze shirts aangetrokken en zijn op de foto geweest. Dit shirt moeten we ook aan tijdens de vlucht naar New York, zodat we makkelijk zijn te herkennen voor onze begeleiders. Na het foto momentje hadden we de kans te praten met oud studenten, we zijn aan een tafel gaan zitten bij een meisje die enthousiast vertelde over haar ervaringen. Hierdoor kreeg ik er nog meer zin in.

Ondertussen hadden de ouders de kans om te praten met ouders die het zelfde hebben meegemaakt met hun kind. Er waren 3 moeders die vertelden hoe het voor hun was om hun zoon of dochter een jaar te missen, m'n ouders hebben daar volgens mij wel wat aan gehad.

Er moet dus nog veel gedaan worden voor ik kan gaan, en een gastgezin zou ook wel prettig zijn. Maar ik kan niks anders doen dan wachten, wat het alleen maar lastiger maakt. Ik hou mezelf gewoon lekker bezig en ga extra veel geld verdienen zodat ik wat zakgeld heb voor in Amerika, er word aangeraden om voor elke maand 200 tot 250 dollar apart te leggen. Dit lijkt mij erg veel, maar ik zal er vanzelf achter komen (en dan laat ik het wel weten).

liefs,

Juul